پسرک بارانی-----varanehaye man------------------نم نم بارون

دلـــــم گرفتـــــــــــــــه ...

مثـل هـــوای ِ ابــری ِ شهــری خامـــوش دلــــم تنـگ اسـت ...

مثـل آسمـــــــــــــان ِ بــــــی ستــاره ی ِ شـبیِ زمستــــــانـی حــال ِ دلـــــــــــم خـــوب نیســت

خدایا خستــه ام ...خستـــــه ... به مــن جـــایی بــــــــــــــــــــده

آنجـا حـــــــــوالی ِ ابـــرها دیـوار به دیــوار ِ کلبـــه ی ِ ستــــاره ها

آنجـا که همـــه جـا نـــــــــــــور است و نگــــار می خواهـم بخوابـــــم

می خواهـــــــــــــــم در آغــــوش ِ گــــــــرم ات آرام گیــرم

دلــــم گرفتــــه ...

دلـــــم تنگــــــــــــــــــــ اسـت

دلــــم پـــرواز می خواهـد

دستــ ـم را بالا مــ ـی برم

و آسمان را پایین مــ ـی کشـــ ـم

مــ ـے خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـی زمین را نشان آسمان دهـــــــ ـم

تا بداند

گمشده ے من

نه در آغــــ ـوش او . .

که در همین خاک بـــــــ ـی انتهاست

آنقدر از دل تنگـــــ ـی هایـــــــ ـم برایش

خواهــــــ ـم گفت

تا ســـ ـرخ شود . . .

تا نــــ ـم نــــ ـم بگرید . . .

آن وقت رهایش مـــ ـی کنــــــــ ـم

و مـــ ـی دانــــــ ـم

کســــــ ـی هــــــ ـرگــــــ ـز نــــــ ـخواهد دانست

غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـی

همه از دلتنگـــ ـی هاے من بود

زیـ ـ ـر بـ ـآرون مے ایـ ـ ـسـتـ ـ ـم

مے گویند مد اَست این روزآ !!!

عشق بآزے زیر بآرون

با اَشکاے اَبر

دل نمے سوزآنم بـ ـرآے اَبرے که اَز شدت گریه

به هـ ـ ـق هـ ـ ـق اُفتاده

دل بـ ـرآے خـ ـودم میـ ـسوزآنم

که اَز فشآر دل تنگے

خیلے وقته نفـ ـ ـسم بـ ـ ـریـ ـده بـ ـ ـریـ ـده و بند اَست ..

بارونو  دوس  دارم  هنوز  بدون  چتر  و سر پناه

وقتی که حرفای  دلم  جا  میگیرن  توی  یه  آه

شونه  به شونه میرفتیم منو تو تو جشن بارون

حالا تو نیستی و خیسه  چشمای منو خیابون

بارونو دوس داشتی یه روز تو  خلوت  پیاده  رو

پرسه ی   پاییزی   ما   مرداد   داغ   دست  تو

بارونودوس داشتی یه روزعزیزهم پرسه ی من

بیا  دوباره  پا  به  پام تو  کوچه  ها   قدم   بزن

مثل برگی خشک وتنها توی سایه موندم اینجا

 میترسم

توی چنگ وحشی باد برم از خاطر و از یاد

 بپوسم

همه ی روزای من قصه ی بودن من توی آینه ی دلم مثل شب

سیاه وسرده ه ه

 مثل ابرا رنگ درده ه ه

 مثل یه غروب تنها که میشینه پشت ابرا

 یه سکوت بی پناهم

توی این بیهودگی ها لحظه هارو میشمارم 

 انتظاره هر نگاهم

پنجره را باز کُــن و از این هوای مطبوع بارانی لــذت ببر

خوشبختانه بــاران ارث پــدر کــسی نیست ... !

دلم که تنگ می شود

دست به دامان پنجره ها می شوم

دلم که تنگ می شود

بوی خاک باران خورده به دادم می رسد

خاک باران خورده

برگ های خیس

خدای مهربان

تنهایی که فشار می آورد

همه نیست می شوند ... !

کــودکــــ که بودم

بــاران زیاد مــی بارید

راز نــم نـــم  بــاران های کــودکــی ام

آنگــاه برایم جــان گـــرفت ...

کــــه چــشمانــم چــتر همیشــه بــارانــی روزگــار شُــد ...

بــرای چــشمهایــم نماز بــاران بخوان ؛ بُغض کَرده

ابریست اما نمــی بــارد

زیر بــاران آدَم تَــرَم ...

خــاکـــِ تــنــم بــوی دستهـای گــِــلــی خُــدا را مـیگـــیرد ...

اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران ها را تماشا کند...

و اگر اصرار کرد، بگویید برای دیدن ِ طوفان ها رفته است! ....

و اگر باز هم سماجت کرد، بگویید رفته است تا دیگر بازنگردد ...

بـــاران کــ ـه مــی بارد ،

بــایــ ــد آغــوشــــی باشــ ـد ...

پــ ـنــ ـجره نیمــ ـه بــ ـازی ،

موســ ـیقــی بــ ـاران ،

بــ ـوی خــ ـاک ،                   

ســ ـرمــای هوا ،

گــره کـ ـور دستــ ـها و پــاهــ ـا ،

گــ ـرمای عـــ ـریان عاشــ ـقی ،

صــ ـدای تپــش قلبــ ـها ،

خــواب هشــ ـیار عصــ ـرانه ...

بــ ـاران که مــ ـی بارد ،

بــ ـاید کســی باشــ ـد ...

دیگه نوبت توی  خسته شی دنیا..بشکنی...

این بار ایستادم  تا آخرش با ...کفش آهنی...

بات  میجنگم که نگی ترسیده  بود  پیاده شد

بس که پشت پا زدی گذشتن از تو ساده شد

شایدآن روزكه سهراب نوشت:تاشقایق هست زندگی بایدكرد،خبرازدل پردردگل یاس نداشت ،بایداینطورنوشت:چه شقایق باشد،چه گل پیچك ویاس،جای یك گل خالیست،تانیایدمهدی زندگی زیبانیست...

اللهم عجل لولیك الفرج...

براسلامتی وظهورآقامون صلوات...